YAŞAYINCA ANLADIM
Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
Kendimi bulduğumda anladım.
Kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalın ayak koştuğunu anladım..
Aşk peşinden neden yalın ayak koştuğunu anladım..
Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı herhangi biri kırabilir,ama bir tek en çok sevdiği, acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..
Çok acıttığında anladım..
”Sana ihtiyacım var, gel ! ” diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ”git” dediğimde anladım..
Sana ”git” dediğimde anladım..
Özür dilemek değil, ”affet beni” diye haykırmak istemekmiş, pişman
olmak....
Gerçekten pişman olduğumda anladım..
olmak....
Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi emekmiş..
Sevgi emekmiş..
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş…
CAN YÜCEL